مقدمه

ما اغلب رمزارزش ها (Crypto-assets) را با بیت کوین یا دیگر رمز ارزها یکسان فرض می کنیم، اما «رمزارزش ها» مفهوم گسترده تری است که توکن های اوراق بهادار و مدلهای تحول آفرین جدید برای زنجیره ارزش اوراق بهادار؛ از انتشار تا نگهداری و تسویه را دربر می گیرد.

در حال حاضر تعریف مشترکی از رمزارزش وجود ندارد، اما اگر بخواهیم به خوبی مشخص کنیم و بفهمیم که چه چیزهایی رمزارزش محسوب می شوند یا نمی شوند، وجود چنین تعریفی ضروری است. این مساله از این جهت اهمیت دارد که با دارایی های مختلف، رفتارهای رگولاتوری و عملیاتی مختلفی صورت می گیرد. در مورد تقسیم رمزارزش ها به سه نوع دارایی اصلی، اجماع جهانی وجود دارد. این سه نوع دارایی شامل پرداخت و تبادل (مثل بیت کوین و دیگر کریپتوکارنسی ها)، توکن اوراق بهادار (عناصر سرمایه گذاری شامل مالکیت و تعهد جریان های نقدینگی آتی) و توکن های کاربردی (دسترسی به محصولات، خدمات یا پروتکل های ویژه) می شوند. این دارایی ها را همچنین می توان به شکل های چندگانه مختلف ترکیب کرد.
هدف این مقاله علاوه بر شفاف سازی تعریف رمزارزش ها، ارزیابی راه حل های موجود و چارچوب رگولاتوری مرتبط است. در حقیقت فرصت های کسب و کار و تاثیر استفاده از توکن های اوراق بهادار در اکوسیستم فناوری دفتر کل توزیع شده را با در نظر گرفتن مسائل مربوط به بازار اولیه (خدمات انتشار و اسناد رسمی)، معامله و پس از معامله (تسویه و تصفیه) و خدمات حفاظت و نگهداری به طور اجمالی بررسی می کنیم.